ျမင္ကြင္းအခ်ဳိ႕မွသည္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ အေတြးစမ်ားဆီသို႔ ...

ျပည္တြင္းစစ္မ်ားအေၾကာင္း ေျပာၾကတဲ့အခါမွာ သက္တမ္းရွည္လ်ားလွတဲ့ သီရိလကၤာႏိုင္ငံရဲ႕ ျပည္တြင္းစစ္မီး ကလည္း ခ်န္ထားရစ္ခဲ့လို႔ မရပါေခ်။ ဆယ္စုႏွစ္သံုးခုနီးပါး ျဖစ္လာခဲ့တဲ့ ျပည္တြင္းစစ္အတြင္းမွာ အျပစ္မဲ့တဲ့ အရပ္သားျပည္သူေတြရဲ႕ အသက္ေပါင္းမ်ားစြာကို ေပးဆပ္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ တမီးႏိုင္ငံတခု တည္ေထာင္ေရးဆိုတဲ့ ရည္႐ြယ္ခ်က္ေတြနဲ႔ အစိုးရစစ္တပ္ကို ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရင္း သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ ပစ္မွတ္ကို အထူးသျဖင့္ အစိုးရအဖြဲ႔တြင္ ပါ၀င္သူမ်ားအေပၚ အေသခံဗံုးခြဲျခင္း စတာေတြကို ျပဳလုပ္လာခဲ့ၾကပါတယ္။

တိုင္းျပည္ႏွင့္ လူမ်ဳိးတခု လြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ တမီး LTTE သူပုန္နဲ႔ အစိုးရစစ္တပ္တုိ႔အၾကား တိုက္ခိုက္ ေနမႈေတြအေပၚ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ အတိုင္းအတာတခုအထိ နားလည္ေပးႏိုင္ခဲ့ေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္းကာလ မ်ားမွာ အျပစ္မဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားသူငယ္မ်ားအပါအ၀င္ အရပ္သားျပည္သူမ်ားကို ပစ္မွတ္အျဖစ္ထားကာ တိုက္ ခိုက္လာခ်ိန္မွာေတာ့ ျပည္သူေတြအတြင္းမွာ မေက်နပ္မႈေတြ၊ လူမ်ဳိးေရးအရ မုန္းတီးမႈေတြ၊ အာဃာတတရား ေတြ ႀကီးထြားလာခဲ့ပါေတာ့တယ္။

ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ တဘက္နဲ႔ တဘက္ အျပန္အလွန္ တိုက္ခိုက္လာခဲ့ၾကရင္းက LTTE သူပုန္ေတြရဲ႕ အတင့္ရဲစြာ လုပ္ေဆာင္လာမႈမ်ားေၾကာင့္ အရပ္သားျပည္သူေတြ ထိခိုက္နစ္နာမႈမ်ားလာခ်ိန္မွာေတာ့ အစိုးရဘက္က စစ္ တပ္အလံုးအရင္းနဲ႔ သူပုန္ေခ်မႈန္းေရးစစ္ပြဲႀကီးကို အျပင္းအထန္ ဆင္ႏႊဲခဲ့ပါေတာ့တယ္။ ယခုလိုစစ္ပြဲႀကီးကို အ ႀကီးအက်ယ္ ဆင္ႏႊဲလာခဲ့ရျခင္းကလည္း ျပည္သူအမ်ားစုႀကီးက LTTE သူပုန္ေတြအေပၚ မေက်နပ္ မႈခံစား ခ်က္ေတြကို အေျခခံၿပီး အစိုးရအေပၚ ဖိအားေပးမႈ၊ သူပုန္ေခ်မုန္းေရးကို ေထာက္ခံအားေပးမႈေတြေၾကာင့္ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ထိခိုက္နစ္နာမႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြ မ်ားလာတဲ့အခါမွာ ျဖစ္ေပၚလာတတ္တဲ့ သဘာ၀ပဲျဖစ္ပါ တယ္။

တကယ္ေတာ့ သူတပါးအေပၚ သနားၾကင္နာျခင္း၊ စာနာေထာက္ထားျခင္း၊ က႐ုဏာနဲ႔ ျပဳမူေဆာင္႐ြက္ျခင္း အ မူအရာေတြက တဘက္သားရဲ႕ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာနဲ႔ တုန္႔ျပန္လာမႈ အမိန္႔နာခံမႈေတြကို ဖိတ္ေခၚသလို ျဖစ္ေစေပ မယ့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားစြာနဲ႔ ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ လုပ္ေဆာင္တဲ့ အျပဳအမူေတြကေတာ့ တဘက္သားကို တန္ျပန္ခု ခံမႈေတြ၊ တင္းမာမႈေတြျဖစ္ပြားေအာင္ တြန္းပို႔ေပးသလို႔သာျဖစ္ေနေစပါတယ္။ အားမတန္လို႔ မာန္ေလွ်ာ႔ၿပီး ျပံဳး ျပလိုက္ရတဲ့ အျပံဳးတခ်က္က ပ်ံေလေတဲ့ငွက္ခါး နားမွသိၾကေသးတာေပါ့ ဆိုတာလို တေန႔ေတြ႔ၾကေသးတာ ေပါ့ဆိုတဲ့ ရန္ၿငိဳးရဲ႕ သေကၤတလို႔ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ပါဘူး။

ဘယ္လိုပင္ လူမ်ဳိး၊ ဘာသာ၊ အယူ၀ါဒ၊ ႏိုင္ငံေတြ ကြဲျပားေနပါေစ နာေရးလို႔ ဆိုလိုက္လွ်င္ လူအမ်ားက သနား က႐ုဏာသက္ၾက၊ စိတ္ထဲမွာ တကယ္မခံစားရသည့္တိုင္ လူမႈထံုးစံအရ ၀မ္းနည္းသည့္ အမူအရာကို ျပၾက စ သည္ျဖင့္ တူညီတဲ့ အယူအဆတခုဟာ လူယဥ္ေက်းမႈတရပ္လိုပင္ ျဖစ္လာခဲ့တာပါ။ သို႔ေသာ္လည္း ၄င္းယဥ္ ေက်းမႈက လူတိုင္းအတြက္ေတာ့ ျဖစ္မလာခဲ့ပါေခ်။ အထူးသျဖင့္ လူတေယာက္ျဖစ္ပါလ်က္ လူစိတ္ကင္းမဲ့တဲ့ ရက္စက္ယုတ္မာသူမ်ားအတြက္ ျဖစ္ပါတယ္။

တခ်ိန္က ဗာရာဏသီျပည္ႀကီးကို အုပ္ခ်ဳပ္မင္းလုပ္ေနတဲ့ ျဗဟၼဒတ္မင္းႀကီးဟာ တုိုင္သူျပည္သားေတြအေပၚမွာ ရက္စက္လြန္းသူတေယာက္ျဖစ္လို႔ တိုင္းသူျပည္သားမ်ားခမ်ာ စိတ္ဆင္းရဲ ကုိယ္ဆင္းရဲနဲ႔ ေန႔ေပါင္း ႏွစ္ေပါင္း မ်ားစြာ ေနထိုင္ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ထိုမင္းႀကီးဟာ မိမိနဲ႔ ေ၀းတဲ့ေနရာမွာ ရွိေနသူမ်ားအေပၚမွာ ႏွိပ္စက္႐ံုသာမက ဘဲ အနီးေနျဖစ္တဲ့ မိမိရဲ႕ တံခါးေစာင့္အေပၚမွာပင္ သနားငဲ့ညႇာမႈကို ေပးခဲ့သူမဟုတ္ပါေခ်။ တေန႔တေန႔ ၄င္းတံ ခါးေပါက္က ထြက္တိုင္း၀င္တိုင္းမွာ တံခါးေစာင့္ရဲ႕ေခါင္းကို အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာေခါက္ၿပီးမွ ၀င္ထြက္ေလ့ရွိ တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တံခါးေစာင့္လည္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ဘုရင္ႀကီးရဲ႕ ေခါင္းေခါက္ျခင္းကို ခံေနရေသာ္လည္းျပန္ မေျပာ၀ံ့ရွာေလေတာ့ ႀကိတ္မွိတ္ၿပီးသာ ခံစားလို႔ေနခဲ့ရရွာပါတယ္။

ဒီလိုနဲ႔ ဘုရင္ႀကီး ကံေတာ္ကုန္လို႔ နတ္႐ြာစံတဲ့အခါ ( အစဥ္အလာအရ ၄င္းအသံုးအႏႈန္းကို သံုးလိုက္ရျခင္းမွ် သာ) တတိုင္းျပည္လံုးက ျပည္သူအမ်ားက ၀မ္းသာလြန္းလို႔ လမ္းမေပၚထြက္ၿပီး ကခုန္ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း အမ်ားနည္းတူ မေပ်ာ္႐ႊင္ႏိုင္ဘဲ တံခါးေပါင္ကိုကြယ္ၿပီး ငို႐ိႈက္ေနသူတေယာက္ေတာ့ရွိပါတယ္။ ထုိသူကား အျခားသူေတာ့မဟုတ္ပါေခ်။ ေန႔စဥ္ေန႔တိုင္း ေခါင္းေခါက္ျခင္းကိုခံခဲ့ရတဲ့ တံခါးေစာင့္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီအခ်င္းအရာကိုျမင္တဲ့ ျပည္သူတေယာက္က ငိုေနရျခင္းအေၾကာင္းကိုေမးတဲ့အခါ ျပန္ေျပာတာက ဒီလိုပါ။

“ဒီဘုရင္ႀကီးဟာ တိုင္းသူျပည္သားေတြအေပၚမွာ ဆိုးသြမ္းယုတ္မာၿပီး အၾကင္အနာကင္းမဲ့တယ္ဆိုတာကို ခင္ ဗ်ားလိုပဲ အကြၽႏ္ုပ္လည္း ဒူးေတြ႔ နဖူးေတြ႔ ကိုယ္တိုင္ေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ရသူျဖစ္လို႔ အသိဆံုးပါ။ အခုခ်ိန္မွာ သူမ်ား ေတြ ေပ်ာ္ၾက လြမ္းၾကလို႔ လမ္းမေတြေပၚကို ထြက္ၿပီး ျမဴးတူးကခုန္ေနၾကသလို ကြၽန္ေတာ္မ်ဳိး မေပ်ာ္ႏိုင္ရျခင္း ကေတာ့ ဒီဘုရင္ႀကီးဟာ သက္ရွိထင္ရွားရွိစဥ္က ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္သူဆိုေတာ့ ငရဲျပည္ကို သြားရမွာက ေတာ့ေျမႀကီးလက္ခတ္မလြဲပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘုရင္ႀကီးကို လက္ခံလိုက္ရင္ ငရဲျပည္ႀကီးတခုလံုး ပ်က္စီးသြားႏိုင္ တယ္ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းသိထားတဲ့ ယမမင္းႀကီးလည္း ငရဲျပည္မွာ လက္ခံရဲမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခါ မွာ ဒီဘုရင္ႀကီးဟာ လူျပည္မွာ လူျပန္ျဖစ္လာၿပီး နဂိုကထက္ပိုလို႔ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မွာကို ေတြးပူမိလို႔ ငိုေန ရျခင္းျဖစ္ပါတယ္” လို႔ ေျပာဆိုပါေတာ့သတဲ့။ ဒီေတာ့လည္း ျမင္ကြင္းႏွစ္ခုက ျခားနားေနသေယာင္ထင္ရေပ မယ့္ အမ်ားျပည္သူေတြကို ရက္စက္သူေတြအေပၚထားရွိတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႔ မေက်နပ္ခ်က္ေတြကေတာ့ အတူတူ ပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။

ယခုလည္း သီရိလကၤာႏိုင္ငံရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚမွာ ျဖစ္ေနၾကပံုကို ၾကည့္ပါ။ အထက္မွာေျပာျပခဲ့သလို ျဗဟၼဒတ္ မင္း နတ္႐ြာစံတဲ့ေန႔က ျမင္ကြင္းနဲ႔ကေတာ့ တထပ္တည္းမက်ခဲ့ရင္ေတာင္ ခံစားခ်က္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ခ်င္းေတြက ေတာ့ တူၾကပါလိမ့္မယ္။ LTTE ေတြ က်ဆံုးသြားၿပီ၊ ၄င္းတို႔ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ႀကီး က်ဆံုးသြားၿပီဆိုတဲ့သတင္းကို ၾကားသိလိုက္ရတာနဲ႔ တႏိုင္ငံလံုးက ျပည္သူေတြရဲ႕ ေကာင္းခ်ီးေပးၾကတဲ့ ေျဗာက္အိုးေဖာက္သံေတြ ငါတို႔တိုင္း ျပည္ အၾကမ္းဖက္သမား LTTE တို႔ရန္က လြတ္ၿပီဆိုတဲ့ အသံေတြဟာ ဆူညံလို႔သာ ေနပါေတာ့တယ္။

အိမ္တိုင္းရဲ႕ ျခံစည္း႐ိုးတံခါးေပါက္ေတြမွာ ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတြကို လႊင့္တင္ထားတာေတြကိုလည္း ေတြ႔ျမင္ၾက ရသလို ေမာ္ေတာ္ယဥ္ေတြ၊ ဆိုင္ကယ္ေတြမွာလည္း ႏိုင္ငံေတာ္အလံေတြကို ခ်ိတ္ဆြဲၿပီး အုပ္စုအလိုက္ လမ္းမ ေတြအေပၚမွာ ေအာင္ပြဲခံေနၾကသူေတြနဲ႔ စည္ကားလို႔သာ ေနပါေတာ့တယ္။ တကယ္ေတာ့ ဒီေနရာမွာ တိုင္း ျပည္အတြက္ အက်ိဳးျပဳသူတေယာက္သာျဖစ္ခဲ့ပါရင္ အဆိုပါျမင္ကြင္း ဘယ္လိုျဖစ္သြားမလဲဆိုတာ စဥ္းစား ဆင္ျခင္ဉာဏ္ရွိသူတိုင္း သိႏိုင္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာလည္း တခုေသာျမင္ကြင္းေလးက စာေရးသူအတြက္ လွ်ပ္တစ္ျပက္ အေတြးစေလးတခုကို ျဖစ္ေစ ခဲ့ပါတယ္။ ျဖစ္ပံုေလးကေတာ့ ဒီလိုပါ။ စာေရးသူဟာ ကိစၥတခုနဲ႔ ၿမိဳ႕ထဲကိုသြားရင္း လမ္းမွာေအာင္ပြဲခံေနၾကတဲ့ အုပ္စုတခုနဲ႔ေတြ႔လို႔ ေငးၾကည့္ေနမိပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ လမ္းေဘးမွာ လံုျခံဳေရးအတြက္ ေနရယူထားတဲ့ လက္နက္ကိုင္စစ္သားတေယာက္ကို ေအာင္ပြဲခံေနတဲ့ လူအုပ္ထဲက အခ်ဳိ႕လူငယ္ေတြဟာ အဆိုပါလံုျခံဳေရး တာ၀န္က် စစ္သားရဲ႕အနားကိုသြားၿပီး လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တာပါပဲ။ သူတို႔ရဲ႕ မ်က္ႏွာေတြမွာလည္း ၾကည္ႏူးမႈ အျပံဳးေတြ ကိုယ္စီနဲ႔ပါ။ ဒါေလးမ်ား အထူးအဆန္းလုပ္လို႔ လို႔ ဆိုခ်င္္သပဆိုလည္း ဆိုၾကပါေစ။ စာေရးသူတို႔လို ျမန္မာႏိုင္ငံသားတေယာက္အေနနဲ႔ကေတာ့ ယေန႔လက္ရွိအေျခအေနမွာဆိုရင္ ၄င္းျမင္ကြင္းက ထူးဆန္းတဲ့ ျမင္ကြင္းတခုျဖစ္ေနလို႔ပါ။

ဒါေၾကာင့္ စာေရးသူအတြက္ ၄င္းျမင္ကြင္းေလးက လွ်ပ္တစ္ျပက္ျဖစ္သြားခဲ့ေပမယ့္ ငါတို႔ႏုိင္ငံမွာ ရဟန္းသံ ဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ ျပည္သူနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ျပည္သူ႔စစ္သားေတြအၾကား တဦးႏွင့္တဦး တဘက္နဲ႔တဘက္ အျပန္ အလွန္ ေလးစားမႈ၊ ယံုၾကည္မႈ၊ တာ၀န္သိမႈ၊ တာ၀န္ယူမႈ စတာေတြကို အေျခခံၿပီး ၾကည္ႏူးဖြယ္အျပံဳးေလးေတြ နဲ႔ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ရင္း ႏိုင္ငံနဲ႔ လူမ်ဳိးအက်ိဳးအတြက္ လက္တြဲေဆာင္႐ြက္ႏိုင္ၾကပါလွ်င္ ဆိုတဲ့ အေတြးစေလး မ်ားစြာျဖင့္ ...

အရွင္ဥကၠ႒ (MSMA)