ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုဖမ္းထားၿပီးေနာက္ ငယ္ထိပ္ေႁမြေပါက္သလိုျဖစ္ေနတဲ့နအဖ

Protest over Suu Kyi Myanmar trial






နအဖအဖို႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဒီလိုဖမ္းဆီးရံုးတင္ဖို႔ အခြင့္အေရးရသြားတာ - ဒါမွမဟုတ္ သူတို႔ရဲ႕လုပ္ႀကံမႈေအာင္ျမင္ သြားတာဟာ နအဖအဖို႔ႏိုင္ငံေရးအရ လက္ဦးမႈရသြားတယ္လို႔ ယူဆစရာရွိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ လက္ေတြ႔ဆက္ျဖစ္လာတာေတြနဲ႔ ျဖစ္လာႏိုင္တာေတြကို ျပန္ေတြးလိုက္ေတာ့ ဒါဟာနအဖအဖို႔ ကံေကာင္းတာလား၊ ကံဆိုးတာလားစဥ္းစားစရာ ျဖစ္ေနပါ တယ္။

စစ္အစိုးရအေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူထုနဲ႔အဆက္ျဖတ္ေရးဟာ သူ႔တသက္ကိုယ့္တသက္လုပ္ရမယ့္ကိစၥလို႔ သတ္ မွတ္ထားၾကဟန္ တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေနအိမ္ခ်ဳပ္သက္တမ္းေစ့တဲ့အခါမွာ အခု ဒီေဖာက္ထြင္းမႈမွာ အိမ္ရွွင္ကို စြဲခ်က္တင္၊ ေထာင္ခ်ဖို႔ လုပ္ႀကံေတာ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔တြက္ထားတာေတြထဲမွာ မပါတာေတြ ဆက္တိုက္ျဖစ္လာေနလို႔ ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ ထိုင္ေနအေကာင္းသားလို႔ ဆိုရမလိုျဖစ္ေနပါၿပီ။

အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ အိုဘားမားတက္လာတဲ့ေနာက္ နအဖအစိုးရဟာ သူတို႔ေဖာက္ခ်င္ေနတဲ့ ေရႊႊလမ္းေငြလမ္းေတာ့ျဖင့္ ေပါက္ ေတာ့မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထင္စားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကို ရံံုးတင္တဲ့ ဒီကိစၥတခုတည္းနဲ႔ပဲ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ “ဆုခ်တာခံရမလား ထင္လို႔ဝင္သြားတာ၊ ထိပ္ခ်တာခံလိုက္ရတယ္” ဆိုတာမ်ိဳး ျဖစ္သြားပါတယ္။ ကုလ သမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဘန္ကီမြန္းကလည္း နအဖကို ကေလးေငါက္သလို အျပစ္တင္တာခံလိုက္ၿပီး ကုလသမဂၢလံုၿခံဳေရး ေကာင္စီကေတာင္ ဒီကိစၥအတြက္ စိတ္ပူတဲ့အေၾကာင္း ထုတ္ျပန္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဗမာႏိုင္ငံရဲ႕ကိစၥကိုေျပာခဲလွတဲ့ တရုတ္ တို႔၊ အာစီယံတို႔ကေတာင္ “ပညာေပး” တာခံေနရပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ဂ်ပန္လိုႏိုင္ငံကိုရွွင္းျပရ၊ ထိုင္းနဲ႔ကေတာက္ကဆျဖစ္ရ၊ ဒါ့အျပင္ အီးယူကဘာမ်ား ေျပာလာဦးမလဲ၊ တျခားႏိုင္ငံေတြကဘာေတြ ေျပာဦးမလဲဆိုၿပီး ထမင္းလံုး တေစၧေျခာက္တာ ညတိုင္း ခံေနရပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ သံခင္းတမန္ခင္းအရ၊ ႏိုင္ငံတကာဆက္ဆံေရးအရ နအဖအဖို႔ အႀကီးအက်ယ္ နစ္နာရတဲ့ ဘယ္သူမျပဳမိမိမႈ ျဖစ္ပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကိုရံုံုးတင္လိုက္တာဟာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြက္ ဝမ္းသာစရာလား၊ စိတ္ညစ္စရာလား ဆိုတာကို သိခ်င္ရင္ ရန္ကုန္နဲ႔ တျခားၿမိဳ႕ႀကီးေတြမွာ လံုၿခံဳေရးေတြအျပည့္ ယူ ေနရတာကိုၾကည့္ရင္ သိႏိုင္ပါတယ္။ ပဒူအံုကို တုတ္နဲ႔ထိုးမိသလို ျဖစ္ဖို႔မ်ားေနပါၿပီ။ တကယ္လို႔ သာ ဒီကိစၥေၾကာင့္လူထုအံုႃကြလာတယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူကေသြးထိုးေပးလို႔၊ ျပည္ပက ေျမွာက္ေပး လို႔ စသျဖင့္ ေျပာလို႔မရတာ ေသခ်ာေနပါၿပီ။ ဗမာျပည္မွျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေရးကိစၥေတြ မွန္သမွ်ဟာ အုပ္စုိးသူမ်ားဖက္က မေတာ္မတရားလုပ္တဲ့အတြက္ ေပၚထြက္လာတာေတြ ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာတရားပါ။ စားဝတ္ေနေရးနဲ႔လံုးခ်ာလိုက္ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုဟာ အလကားေနရင္း လမ္း ေပၚ ထြက္ၿပီး ကိုယ့္ဒုကၡကိုယ္မရွာၾကပါဘူး။ သံဃာေတာ္မ်ားလည္း အလားတူပါပဲ။ ဒီလို တိုင္း ျပည္အတြက္အေရးပါတဲ့အမႈႀကီးတခု၊ ႏိုင္ငံတကာကလည္း အာရံုုစိုက္မယ့္ အမႈမ်ိဳးကို ဖန္တီးလိုက္ရတာဟာ တကယ္ေတာ့ နအဖအတြက္ေျပာရင္လည္း မရဲပဲကြၽဲၿပဲစီးရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သံတမန္ေလာကကိုဟန္ျပအေနနဲ႔ တရက္ထဲသာ တရားရံုုး တက္ခြင့္ျပဳခဲ့ေပမဲ့ က်န္တာအားလံုးကို ေထာင္ထဲမွာတံခါးပိတ္စစ္ေဆးေနပါတယ္။ ဒါဟာသူတို႔ဖက္က က်ိဳးေၾကာင္း မခိုင္လံု ေၾကာင္း၊ မရိုုးသားႏိုင္ေၾကာင္း ဝန္ခံတာတမ်ိဳးလို႔ ယူဆရင္ရပါတယ္။

အခုေတာ့ အမႈကို လူအမ်ားေရွ႕႔ေမွာက္မွာ စစ္ေဆးေရး ဆို တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ဟာ က်ယ္ေလာင္သထက္က်ယ္ေလာင္ လာေနပါၿပီ။ အစိုးရျပတဲ့သက္ေသေတြကို စစ္ေဆးၿပီးခဲ့ သေလာက္အရဆိုရင္ ဥပေဒအရ နအဖမုခ်ရံႈးမွာပါ။ သူတို႔ ဖက္က သက္ေသေတြရဲ႕အစစ္ခံခ်က္ေတြဟာ သူတို႔အတြက္ အေထာက္အကူ လံုးဝမျပဳပါဘူး။ တကယ္ဆိုရင္ တရားခံျပ သက္ေသေတြကိုေတာင္ စစ္ေနဖို႔ မလိုေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ နအဖဟာ သိုးကိုမျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ စားခ်င္ တဲ့ ဝံပုေလြလိုပဲ “နင္မဟုတ္ နင့္အေဖပဲ” လို႔ ေျပာၿပီး အျပစ္ေပးဖို႔လံုးပမ္းမွာပါပဲ။ ဒါမ်ိဳးကို ေထာင္ထဲမွာ တံခါးပိတ္ စစ္ေဆးတဲ့ ရံုုးမ်ိဳးမွာလုပ္ရတာ ပိုလြယ္ကူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕အမႈကို အမ်ားျပည္သူတက္ေရာက္ နားေထာင္ႏိုင္တဲ့ တရားရံုုးမွာ စစ္ေဆးေရးဟာ တရားမွ်တမႈအတြက္ အင္မတန္မွ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္တရားခြင္ကို လူထုမ်က္ေမွာက္ေရာက္ေအာင္ ေတာင္းဆိုၾကရပါမယ္။ ဒါဟာ တရားမွ်တ၊ က်ိဳးေၾကာင္းဆီေလ်ာ္တဲ့အျပင္ လူတိုင္းသေဘာ တူႏိုင္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ လတ္တေလာလႈပ္ရွွားမႈမွာ ထိပ္တန္းတင္ရမယ့္ ေတာင္းဆိုခ်က္၊ ေႄကြးေၾကာ္သံ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီတခါ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည့္ကို ရံံုးတင္တဲ့ကိစၥဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြြးေကာက္ပြဲကိုဝင္ဖို႔ ျပင္ေနတဲ့လူေတြအတြက္ေတာ့ အေတာ္ ေလး အၾကပ္ရိိုက္သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ နအဖလုပ္လိုက္တာက သူတို႔ကို ယမ္းေခ်းပန္းတယ္လို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သာ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့သေဘာထားေပးဖို႔ ေမးျမန္းေတာင္းဆိုလာရင္ သူတို႔ဟာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ေခါင္းေရွွာင္ ခ်င္ၾကမွာပါ။ နအဖအလိုကို လိုက္ေျပာရင္ မဲရမွာကိုထိခိုက္မယ္၊ နအဖကိုဆန္႔က်င္ရင္ ေရြြးေကာက္ပြဲဝင္ခြင့္ေတာင္မွ ရခ်င္မွ ရမယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥမွာ တတိယအင္အားဆိုသူ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားက ေျပာဖို႔ေခါင္းေရွွာင္ေနၾကပါတယ္။ ဒါဟာ ၂ဝ၁ဝ ေရြြးေကာက္ပြဲေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီအတြက္ ေလ့က်င့္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။

သူတို႔နဲ႔ေျပာင္းျပန္၊ ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ကိုယ့္ခံစားခ်က္၊ ကိုယ့္အျမင္ေတြကို ရဲရဲတင္းတင္းပဲ ေဒါသနဲ႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ သည္းမခံႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္ေတြေဖာ္ျပေနၾကပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနမွာ အခ်ိန္မေရြြး ေပါက္ ကြဲထြက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ဗမာျပည္အေရးနားလည္သူတိုင္း ေတြးမိၾကမွာပါ။ ဒီအခ်ိန္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အမႈ ဆင္ၿပီးတင္တာ ဟုတ္မဟုတ္ဆိုတဲ့ေမးခြန္းမ်ိဳးကို ဘယ္သူကမွ အခ်ိန္ကုန္ခံ ေဆြးေႏြးမေနၾကေတာ့ပါဘူး။ ဘာကို-ဘယ္လို လုပ္ရင္ ေကာင္းမလဲဆိုတာကိုပဲ ေဆြးေႏြးၾကမွာပါ။ ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပ၊ သံဃာ၊ ေက်ာင္းသား၊ အလုပ္သမား၊ လယ္သမား၊ ၿမိဳ႕ေနဆင္းရဲသား၊ စာေရးစာခ်ီဝန္ထမ္း၊ ပညာရွွင္၊ ကုန္သည္ပြဲစား၊ စစ္ဗိုလ္စစ္သား၊ အိမ္ရွွင္မ၊ မေျပာပဲဘယ္သူမွ မေနပါ ဘူး။

ဒီအေျခအေနကို နအဖအစိုးရလည္း မသိတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔အတြက္ အနည္းဆံုးေရြြးေကာက္ပြဲ ျပင္ဆင္တဲ့ ကာလနဲ႔ က်င္းပတဲ့ကာလမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လူထုထဲမွာ မလႈပ္ရွွားႏိုင္ေအာင္လုပ္ထားဖို႔က ပိုအေရးႀကီးေနပါ တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ သူတိုဖက္က ၾကည့္ရင္လည္းေသေျမႀကီး-ရွွင္ေရႊထီး လုပ္လိုက္ရတာပါ။ သူတို႔က အမႈကိုအျမန္ၿပီးျပတ္ ေအာင္ တက္သုတ္ရိိုက္စစ္ေနတာ၊ ကေမ်ာသံုးပါးစြဲခ်က္တင္တာတို႔ကို ေထာက္ၾကည့္ရင္ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ဘယ္ေလာက္ ေျခာက္ျခား ေနတယ္ဆိုတာ အတိုင္းသားေတြ႔ျမင္ႏိုင္ပါတယ္။

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း


ေန.သစ္၀က္ဆိုက္ဒ္မွကူးယူေဖာ္ၿပသည္။